Αυτή η ανάρτηση έχει κατατεθεί κάτω από:
Αρχική σελίδα Σελίδα,
Συνεντεύξεις και στήλες
Wayne Markley
Με τον Wayne Markley
Στον κόσμο των βιβλίων κόμικς, υπάρχει ένα χέρι γεμάτο από δημιουργούς των οποίων τα στυλ και η αφήγηση είναι τόσο ξεχωριστή που είναι μια απόλαυση όταν βγάζουν ένα νέο βιβλίο. Δεν βλέπετε αυτά τα ταλέντα να κάνουν superhero comics, αλλά αντ ‘αυτού τείνουν να λένε ιστορίες που ενδιαφέρονται. Νομίζω ότι αυτό είναι προς όφελός τους. Αυτοί οι δημιουργοί περιλαμβάνουν τον Dan Clowes, τον Los Brothers Hernandez (που κάνουν dabble με υπερήρωες, αλλά είναι περισσότερο γνωστοί για τη δική τους δημιουργία, αγάπη και ρουκέτες) και το θέμα αυτού του ιστολογίου, Charles Burns.
Ελ Μπορμπά
Η παραγωγή του Charles Burns δεν είναι πραγματικά τόσο πολύ, αλλά όταν απελευθερώνει μια νέα ιστορία αξίζει πάντα την αναμονή. Το παλαιότερο έργο του ήταν για τα ακατέργαστα βιβλία του Art Speigelman. Εκεί έκανε δύο ιστορίες, μεγάλες ιστορίες ντετέκτιβ Big Baby και Hard. Και τα δύο αυτά, καθώς και το υπόλοιπο της πρώιμης εργασίας του Burns, συλλέχθηκαν σε τρεις όγκους κάλυψης σκληρού καλύμματος που δημοσιεύθηκαν από το Fantagraphics που ονομάζεται The Charles Burns Library. Αυτές οι συλλογές ονομάζονται El Borbah, Big Baby και Skin Deep. Και οι τρεις σκληρές ακροδέκτες έχουν ανατυπωθεί στο Softcover, οι οποίες εξακολουθούν να είναι σε έντυπη μορφή μετά την εκτύπωση των σκληροπυρηνικών. Το El Borbah είναι περίπου ένα ιδιωτικό μάτι 400 λιβρών που φορά μια μάσκα και πάλης singlet και είναι τόσο σκληρό όσο έρχονται. Υπάρχουν τόνοι δράσης και συμβατικού εγκλήματος εδώ, καθώς και πολύ περισσότερο από ένα νεύμα για το Luche Libre. Το Big Baby συλλέγει τις προηγούμενες ακατέργαστες ιστορίες για ένα νεαρό νεαρό αγόρι που αφήνει την ασφάλεια του δωματίου του και ανακαλύπτει όλα τα είδη της αθλιότητας στον κόσμο έξω από το σπίτι του. Το Big Baby έχει μεγάλη δόση σουρεαλισμού καθώς και τόνους αναφορών ποπ κουλτούρας. Ο τρίτος τόμος, το Skin Deep, είναι μια συλλογή από διηγήματα και υλικό από το Sketchbook του Burns. Σε αντίθεση με τις δύο πρώτες συλλογές, αυτό είναι λίγο πιο μπερδεμένο. Δεν διαθέτει έναν μόνο χαρακτήρα ή ιστορία τόσο μια συλλογή από όλα τα άλλα όχι στους δύο πρώτους τόμους.
Μαύρη τρύπα
Η μαύρη τρύπα ήταν ο Charles Burns Epic και μία από τις λίγες εισβολές του σε συμβατικά βιβλία κόμικς. Ήταν μια ιστορία δώδεκα μερών που αναφέρθηκε σε μεμονωμένα κόμικς και συλλέχθηκε σε έναν τεράστιο όγκο. Η ιστορία χρειάστηκε λίγο χρόνο για να βγει και κατά τη διάρκεια του χρόνου που τρέχει πήγε από την κουζίνα νεροχύτη στο Fantagraphics. (Τύπος νεροχύτη κουζίνας RIP, σας λείπει). Η μαύρη τρύπα είχε όλα τα συμβατικά θέματα του εγκλήματος, της σεξουαλικότητας και ενός σουρεαλιστικού κόσμου, όπου πολύ λίγα είναι αυτό που φαίνεται. Λέει την ιστορία των προαστιακών στη δεκαετία του 1970, όπου υπάρχει μια ασυνήθιστη θλίψη που διέρχεται από την εφηβική κοινότητα και μεταδίδεται μέσω σεξουαλικής επαφής. Σαν να μην ήταν μια αρκετά ασυνήθιστη έννοια, υπάρχει επίσης μια σειρά από δολοφονίες που συμβαίνουν στη μικρή πόλη μαζί με την πανούκλα. Συνολικά, αυτή είναι μια αξιοσημείωτη ιστορία που είναι τόσο περίπλοκη, αλλά αισθάνεται τόσο εύκολη όταν την διαβάζετε. Αυτό είναι μέρος του Burns γοητεύει ως αφηγητής? Η τέχνη του είναι καθαρή και χαριτωμένη, όμως η αφήγηση είναι πολύ περίπλοκη και δημιουργική. Ο Burns είναι σε θέση να δημιουργήσει ιστορίες που είναι πλήρως σαρωμένες στο σημείο να είναι πραγματικοί, ανεξάρτητα από το πόσο φαινομενικά μπορεί να είναι η προϋπόθεση. Όσο περισσότερο μου αρέσει η αφήγηση του Burns, δεν είναι για τους νέους αναγνώστες όσο το έργο του έχει γυμνό και ιστορίες είναι για ώριμα ακροατήρια.
X’ed out
Το νεότερο έργο του μόλις ολοκληρώθηκε. Πρόκειται για μια τριλογία Hardcover που αποτελείται από X’ed Out (2010), The Hive (2012) και Sugar Skull (2014). Και τα τρία αυτά τα σκληροπυρηνικά είναι όμορφα και το έργο τέχνης είναι ομαλά και κηλίδα όπως όλα τα έργα του Burns. Αυτά τα τρία hardcovers όλα πλήρους χρώμα, σε αντίθεση με τη μαύρη τρύπα, η οποία ήταν μαύρη και άσπρη. Το χρώμα προσθέτει μια εντελώς νέα διάσταση στο έργο τέχνης του Burns, όπως και με πολλά ευρωπαϊκά άλμπουμ, τα χρώματα γίνονται σχεδόν ένα τρίτο στρώμα μαζί με το μολύβι και μελάνι και προσθέτουν βάθος και πληρότητα στην τέχνη. Το έργο του Burns έχει συγκριθεί με τον Herge, τον προγραμματιστή του κασσίτερου κασσίτερου, και κατά κάποιο τρόπο το βλέπω αυτό, αλλά με ένα πιο χαλαρό στυλ αφήγησης.
Η πραγματική ιστορία που λαμβάνει χώρα στα τρία άλμπουμ είναι πολύ δύσκολη για τις περιλήψεις χωρίς να δίνει τίποτα μακριά. Βασικά, ανοίγει με τον Doug να ξυπνάει ακούγοντας ένα ασυνήθιστο buzz στο δωμάτιό του και ανακαλύπτοντας μια τρύπα στον τοίχο του. Στην τρύπα βλέπει τη μακρόχρονη γάτα του, μελάνι. Ο Doug ανεβαίνει μέσα από την τρύπα για να δοκιμάσει και να ανακτήσει το Inky. Από εκεί εισέρχεται σε έναν πολύ ασυνήθιστο εναλλακτικό κόσμο που διευθύνεται από τους άνδρες της σαύρας και όλους τους τύπους ξεχωριστών ανθρώπων που κάνουν κάθε είδους περίεργες δουλειές αν γίνει μέρος του συνεχιζόμενου κόσμου. Ω ναι, ο Doug συναντά μια γυναίκα και τα πράγματα πηγαίνουν κάτω από το λόφο από εκεί.
Η κυψέλη
Ταυτόχρονα, ακολουθούμε τον Doug και τις περιπέτειές του σε μια εναλλακτική διάσταση (ίσως. Θα ήταν και φαίνεται ότι δεν μπορεί να κάνει τις καλύτερες επιλογές. Με κάθε ένα από τα τρία άλμπουμ οι ιστορίες πηδούν μπροστά στο χρόνο. Επίσης, η Slacker Story αναπηδά εμπρός και πίσω στο χρόνο λέγοντας την πίσω του ιστορίαπου δείχνει τις σημερινές του συνθήκες. Οι δύο ιστορίες τρέχουν παράλληλα καθ ‘όλη τη διάρκεια των τριών τόμων, με κάθε ιστορία να φτάνει σε ένα φυσικό συμπέρασμα, αν και όχι απαραίτητα ευχαριστημένο. Για άλλη μια φορά, λόγω σεξουαλικού περιεχομένου, αυτά τα βιβλία είναι μόνο για ώριμους αναγνώστες.
Ζαχαρένιο κρανίο
Ενώ χρειάστηκαν έξι χρόνια για να πει αυτή την ιστορία, θα ήθελα να πω ότι νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Η αφήγηση μου θυμίζει πολύ το σουρεαλιστικό στυλ του Jim (Frank) Woodring με μια πολύ πιο συνεκτική ιστορία. Ο Burns γλιστράει χαριτωμένα ανάμεσα στον κόσμο μας και τον περίεργο εναλλακτικό κόσμο του Doug. Η τέχνη είναι κηλίδα και όμορφη για να κοιτάξετε. Νομίζω ότι αυτή η τριλογία θα επωφεληθεί από μια δεύτερη ή τρίτη ανάγνωση, καθώς υπάρχει τόσο μεγάλο βάθος και απόχρωση στην τέχνη και την ιστορία που είμαι βέβαιος ότι έχω περάσει μερικές από τις αποχρώσεις. Συνολικά, νομίζω ότι αυτή η τριλογία αντιπάλων, αν δεν ξεπεράσει, την προηγούμενη κλασική του, μαύρη τρύπα. Το X’ed, η κυψέλη και το κρανίο ζάχαρης αξίζουν να εντοπιστούν και να βιώσουν.
Ο Donald Duck του Walt Disney: Ghost of the Grotto
Κάτι που δεν είναι από το Burns που θα ήθελα να συστήσω είναι ο Donald Duck του Walt Disney: Ghost of the Grotto, μια μικρή σελίδα μικρού νέου χαρτιού (στο μέγεθος των αρχικών συλλογών ταινιών εφημερίδων Garfield). Συλλέγει μια σειρά από ιστορίες τόσο σύντομες όσο και μεγάλες. Εκτός από το Ghost in the Grotto, τη μεγαλύτερη ιστορία στο βιβλίο, περιλαμβάνει επίσης τον Donald the Fireman και αρκετές ιστορίες δύο και τριών σελίδων. Φυσικά παίρνετε επίσης Huey, Dewey και Louie σχεδόν σε κάθε ιστορία. Το απόθεμα χαρτιού είναι φωτεινό και λευκό και ιδανικό για τις ιστορίες που είναι γραμμένες και σχεδιάζονται από τον Carl Barks. Τα χρώματα είναι φανταστικά και ζεστά και κάθε ιστορία έχει όλα τα διάφορα πάνελ που έχουν κοπεί σε προηγούμενες συλλογές αποκατασταθεί. Είναι διασκεδαστικό και ενδιαφέρον να κοιτάξουμε προσεκτικά την τέχνη του Bark, καθώς υπάρχουν λεπτές gags συνεχώς στο παρασκήνιο. Μπορεί να είναι ένα πουλί ή ένας σκίουρος που κάνει κάτι χαριτωμένο, αλλά προσθέτει μια ολόκληρη άλλη διάσταση στις ιστορίες. Αυτό είναι ένα ιδανικό βιβλίο για παιδιά νέους και ηλικιωμένους και ανήκει σε κάθε βιβλιοθήκη. Η μόνη μου κριτική είναι λίγο pricy στα $ 12.99, αλλά αξίζει κάθε δεκάρα.
Όλα εδώ είναι η γνώμη μου και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις σκέψεις ή τις απόψεις του Westfield Comics ή τους υπαλλήλους τους. Καλωσορίζω και ανυπομονώ για τα σχόλιά σας, τόσο καλά όσο και κακά. Σας αρέσει ο Charles Burns να λειτουργεί; Υπάρχει κάποιος άλλος που πιστεύετε ότι είναι απαρατήρητος ή υποτιμημένος; Παρακαλώ ενημέρωσέ με. Μπορώ να βρεθώ στο mfbway@aol.com.
Ευχαριστώ.